Van Savannah naar Jekyll Island
Blijf op de hoogte en volg familie
18 Augustus 2012 | Verenigde Staten, Brunswick
(writer Henry)
Het ontbijt zat er lekker bij bij dit hoteldebotel. Gesprekje gehad met een echte Georgiër (een inwoner van de staat Georgie) met een typisch zuidelijk accent, bijna onverstaanbaar. Margriet zou achteraf zweren dat het Harvey Keitel was. Daarna op jacht naar de Office Depot, een winkel waar de meiden schoolspullen wilden scoren. Gelukt en ook nog eens vlakbij. In Amerika zitten al dit soort winkels aan de toegangswegen van de stad: supermarkt, doe het zelf- en kledingwinkels, you name it. Toen de toegangsweg verder gevolgd door prachtige buitenwijken van Savannah. Wij vonden Savannah een veel mooiere stad dan Charleston. Het stratenplan was al medio 18e eeuw ontworpen door de kolonist Oglethorpe, die samen met zo’n 140 man sterk uit Engeland was gekomen om de stad op te bouwen. DMM was zeer duidelijk wat we in de stad gingen doen en we hadden niet de moed om hier tegen in te gaan, you know. We moesten een rondrit maken met een bussie, OK dan.
Na een aantal oh’s en ah’s , aangekomen bij het visitorscentrum. Het was de beste keuze ooit, we hadden een open bus (wel met dakkie) alles in hout uitgevoerd. Bij het instappen stelde de tourleider/chauffeur zich voor als “General Jersey and I’m your Tourguide”, dit hebben we bij elke stop gehoord bij het uit- en instappen van de toeristdummies. Hij had ook een erg leuk zuidelijk accent en elke zin die hij uitsprak ging aan het einde ervan in toonhoogte omhoog. Isabel heeft een recording ervan gemaakt. We hebben echt nog gelachen in de auto en de meeste accenten van de Staten nagedaan, DMM is met slag en wimpel hiervoor geslaagd. We zullen bij terugkomst nog wel e.e.a. ter gehore brengen.
Savannah is één groot openluchtmuseum. De meeste huizen zijn echt nog uit de 18e en 19e eeuw, ofwel met hout of baksteen gebouwd. Bij in- en uitstappunt nummertje 15, zijn we te voet naar wat lekkers gaan zoeken, weldra aangekomen bij een Cupcakewinkeltje was de keuze snel gemaakt met koffie en thee erbij.
Daarna nog wat leuke spots bezocht en daarna koers gezet naar onze nieuwe bestemming Jekyll Island Club Hotel met hier en daar een stop om de inwendige mens te verwennen.
Het begint misschien wat vervelend te worden dat ik in herhaling val, maar het landschap blijft groen met veel meren en rivieren die zijn verbonden met bruggen, het is alleen nu wel wat meer oppassen geblazen met de heren van de Law. De politie is hier nog meer aanwezig en letten echt op snelheid. Ik ben al een aantal malen gewaarschuwd door taxichauffeurs die met de Lawheren te maken hebben gehad, but we have no hurry.
Bij aankomst op het Jekyll Eiland werden we vriendelijk opgewacht door een slagboom en een nette mevrouw die 6 dollar tolgeld wilde hebben om hier op het eiland vrij te kunnen rijden. Ik zal maar niet uitweiden (nieuwsgierige lezer) wat er, voordat ik maar mijn raampje opendeed en op wilde rijden voor de financiële afhandeling zich in de auto aan het afspelen was.
Na wat ##@@@**!!!??? en nogmaals een poging het tolhuisje te benaderen had ik al het boetekleed al aangetrokken en dat was met deze temperaturen erg ongemakkelijk, maar ja, daar ben je papakoelie voor toch?
Gelukkig werd mijn “koelbloedigheid” ;-) beloond met een leuke aankomst op een idyllische “landmark”. Onze kamer was gesitueerd in een origineel Victoriaans huis uit ca. 1896 (Sans Souci) met heel veul grote eiken eromheen begroeid met Spaans mos. (Google maar ff voor foto’s lezert).
‘s Avonds zijn we nog naar een rockband op de pier gegaan waar ik uiteindelijk met Sabine ben blijven hangen. Ik had na een wijntje contact gekregen met een stelletje malloten, die bijna onverstaanbaar waren en vonden dat wij erg goed Engels spraken??? Ene Ed en Tina zal ik bij terugkomst proberen na te doen, het leek op een mengeling van Texaans en zuiderlijk accent met zeurderig geluid, een soort Fries zeg maar.
De volgende dag hebben we fietsen gehuurd en de buurt verkend, heet en vochtig jonge… ( en voor Sabje te veel Bugs). Teruggekomen eerst lekker het zwembad ingedoken en uit eten gegaan. Er verblijven in dit kamp veel rijken die via het naastgelegen vliegveldje komen en gaan, mij een beetje teveel Arrogant Engels georiënteerd oord, waar ook “krikkut” wordt gespeeld voor het hotel.
Het ontbijt zat er lekker bij bij dit hoteldebotel. Gesprekje gehad met een echte Georgiër (een inwoner van de staat Georgie) met een typisch zuidelijk accent, bijna onverstaanbaar. Margriet zou achteraf zweren dat het Harvey Keitel was. Daarna op jacht naar de Office Depot, een winkel waar de meiden schoolspullen wilden scoren. Gelukt en ook nog eens vlakbij. In Amerika zitten al dit soort winkels aan de toegangswegen van de stad: supermarkt, doe het zelf- en kledingwinkels, you name it. Toen de toegangsweg verder gevolgd door prachtige buitenwijken van Savannah. Wij vonden Savannah een veel mooiere stad dan Charleston. Het stratenplan was al medio 18e eeuw ontworpen door de kolonist Oglethorpe, die samen met zo’n 140 man sterk uit Engeland was gekomen om de stad op te bouwen. DMM was zeer duidelijk wat we in de stad gingen doen en we hadden niet de moed om hier tegen in te gaan, you know. We moesten een rondrit maken met een bussie, OK dan.
Na een aantal oh’s en ah’s , aangekomen bij het visitorscentrum. Het was de beste keuze ooit, we hadden een open bus (wel met dakkie) alles in hout uitgevoerd. Bij het instappen stelde de tourleider/chauffeur zich voor als “General Jersey and I’m your Tourguide”, dit hebben we bij elke stop gehoord bij het uit- en instappen van de toeristdummies. Hij had ook een erg leuk zuidelijk accent en elke zin die hij uitsprak ging aan het einde ervan in toonhoogte omhoog. Isabel heeft een recording ervan gemaakt. We hebben echt nog gelachen in de auto en de meeste accenten van de Staten nagedaan, DMM is met slag en wimpel hiervoor geslaagd. We zullen bij terugkomst nog wel e.e.a. ter gehore brengen.
Savannah is één groot openluchtmuseum. De meeste huizen zijn echt nog uit de 18e en 19e eeuw, ofwel met hout of baksteen gebouwd. Bij in- en uitstappunt nummertje 15, zijn we te voet naar wat lekkers gaan zoeken, weldra aangekomen bij een Cupcakewinkeltje was de keuze snel gemaakt met koffie en thee erbij.
Daarna nog wat leuke spots bezocht en daarna koers gezet naar onze nieuwe bestemming Jekyll Island Club Hotel met hier en daar een stop om de inwendige mens te verwennen.
Het begint misschien wat vervelend te worden dat ik in herhaling val, maar het landschap blijft groen met veel meren en rivieren die zijn verbonden met bruggen, het is alleen nu wel wat meer oppassen geblazen met de heren van de Law. De politie is hier nog meer aanwezig en letten echt op snelheid. Ik ben al een aantal malen gewaarschuwd door taxichauffeurs die met de Lawheren te maken hebben gehad, but we have no hurry.
Bij aankomst op het Jekyll Eiland werden we vriendelijk opgewacht door een slagboom en een nette mevrouw die 6 dollar tolgeld wilde hebben om hier op het eiland vrij te kunnen rijden. Ik zal maar niet uitweiden (nieuwsgierige lezer) wat er, voordat ik maar mijn raampje opendeed en op wilde rijden voor de financiële afhandeling zich in de auto aan het afspelen was.
Na wat ##@@@**!!!??? en nogmaals een poging het tolhuisje te benaderen had ik al het boetekleed al aangetrokken en dat was met deze temperaturen erg ongemakkelijk, maar ja, daar ben je papakoelie voor toch?
Gelukkig werd mijn “koelbloedigheid” ;-) beloond met een leuke aankomst op een idyllische “landmark”. Onze kamer was gesitueerd in een origineel Victoriaans huis uit ca. 1896 (Sans Souci) met heel veul grote eiken eromheen begroeid met Spaans mos. (Google maar ff voor foto’s lezert).
‘s Avonds zijn we nog naar een rockband op de pier gegaan waar ik uiteindelijk met Sabine ben blijven hangen. Ik had na een wijntje contact gekregen met een stelletje malloten, die bijna onverstaanbaar waren en vonden dat wij erg goed Engels spraken??? Ene Ed en Tina zal ik bij terugkomst proberen na te doen, het leek op een mengeling van Texaans en zuiderlijk accent met zeurderig geluid, een soort Fries zeg maar.
De volgende dag hebben we fietsen gehuurd en de buurt verkend, heet en vochtig jonge… ( en voor Sabje te veel Bugs). Teruggekomen eerst lekker het zwembad ingedoken en uit eten gegaan. Er verblijven in dit kamp veel rijken die via het naastgelegen vliegveldje komen en gaan, mij een beetje teveel Arrogant Engels georiënteerd oord, waar ook “krikkut” wordt gespeeld voor het hotel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
