Laatste vakantiedagen...
Blijf op de hoogte en volg familie
28 Augustus 2012 | Nederland, Heemskerk
(Writer Margriet)
Ontbeten bij een familiehotelletje op Ocean Boulevard, waar men de resten van Isaac aan het opruimen was en de terrasjes aan het opleuken. Af en toe een buitje en een windvlaag. Terug in het hotel ff uitbuiken en optutten. Het begon gelukkig droog te worden wat voor ons dames een excuus is om uiteindelijk te gaan winkelen op Lincoln Road. Niet echt goed geslaagd, want het aanbod was niet goed (smoes om verder te shoppen). Sabine had gelukkig nog net haar Vans gevonden. Door het onstuimige weer helaas geen wandeling door het mooie art deco district kunnen maken. Henry heeft, ongeacht het weer nog wel het hele strand bewandeld, gelukkig. ’s Avonds bij de Chinees gegeten voor de nodige vitamientjes. Het was weer heerlijk. Daarna (het was al donker) door de buurt naar het hotel gelopen en genoten van de neonlichten, dat maakt best indruk met die dertigerjaren huizen. In het hotel hebben we de moed gehad om helaas alles in te pakken en klaar te zetten voor de reis morgen, het einde van de vakantie is genaderd en voelt niet echt fijn.
De allerlaatste dag, 29 augustus begon voor mij om half 8. Even gemaild eerst, ontbeten en op naar het strand, waar de zon al heerlijk scheen. Lekker nog bakken en in de zee gezwommen, en gedoucht. De anderen deden het wat rustiger aan, maar om half twaalf waren we klaar om te vertrekken. De taxi bracht ons voor een vaste en schappelijke prijs naar het vliegveld.
Inchecken moest aan een terminal, zoals inscannen van de paspoorten etc.., alleen de bagage Drop-Off moest bij een echte medewerker, heus, ze bestaan echt nog. We hadden weer veel te weinig kilo’s, dus balen dat we niet nog meer hadden gewinkeld. Oorzaak.., de tassen waren te klein. Volgende keer toch maar grote koffers met wieltjes meenemen. Is wat gemakkelijker bij het verplaatsen van je bagage van bagageband naar taxi, van taxi naar hotelkamer, van taxi naar trein, van shuttlebus naar huis etc… vakantie..je moet er wat voor over hebben als vrouw. PROTEST!!!(Writer Henry); sorry beste lezer dat ik zomaar in een verhaal inbreek, You denk toch nie da die meide sjelf hebbe gezeul met die tasse? D heb ikke gedaan Jonge!! Me heule ruggetje naar de galllemiese na zoeen maantje vakansie Jonge( mag ik nie zegge tuurlijk van de dames).
De eerste vlucht ging naar Atlanta, zo’n anderhalf uur. Het was in een MD90, met twee motoren bij de staart van het vliegtuig. Zo weird vliegen in zo’n ding. De piloten waren nog weirder, want tijdens het taxiën zei de piloot dat we van de toren direct moesten vertrekken, anders zouden we een tijd moeten wachten. Dat hebben we geweten. Bij het taxiën dacht ik dat dit vliegtuig naar Altanta zou gaan rijden, zo hard gingen we. Op een gegeven moment hield het vliegtuig wat in, maakte toch nog met behoorlijke vaart een bocht van 180 graden, nog niet de bocht uit gingen de motoren loeien en eenmaal uit de bocht schoten we naar voren. Dit was waarschijnlijk (straf) omdat we de pretparken met achtbanen in deze vakantie hadden ontlopen. Vlak voor de landing werden er nog een paar rolls gemaakt met het vliegtuig, waarschijnlijk omdat de piloot daar zin in had en ook de landing ging redelijk heftig.. Thank you!
Isabel(our tourguide) wist te vertellen dat we in Atlanta met een metro naar het andere vliegtuig moesten gaan. Dat had ze van Theo… Theo is…. (voor de niet op de hoogte van onze familiesamenstelling zijnde lezer) partner van Petra...zus van Margriet, gehoord, die vorig jaar ook in Atlanta moest overstappen. Ik kon het niet geloven, maar inderdaad: we moesten van de B-vleugel met de metro naar de F-vleugel. Automatisch gestuurde treinstellen waren het. We hadden haast, want binnen een half uur zou de aansluitende vlucht gaan. Gelukkig was de voorgaande vlucht snel gegaan, en was Isabel onze tour guide, anders hadden we de vlucht vast gemist.
De A320 vloog heel wat rustiger, gelukkig en we maakten ons op voor een hele zit. Hoewel een vlucht met Delta iets minder comfortabel is dan met KLM, is het goed verlopen. Je kijkt films, je slaapt en eet wat en dan ben je ineens in Amsterdam na zo’n acht uur. Met het Schoorlbussie, dat ons ondanks het faillissement toch weer kwam halen, waren we om half tien weer in ons eigenste huis, na een hele leuke, leerzame, zonnige en ontspannende vakantie in the USA!!! Noord, zuid en midden USA?, wanneer? We keep in touch ;-).
Ontbeten bij een familiehotelletje op Ocean Boulevard, waar men de resten van Isaac aan het opruimen was en de terrasjes aan het opleuken. Af en toe een buitje en een windvlaag. Terug in het hotel ff uitbuiken en optutten. Het begon gelukkig droog te worden wat voor ons dames een excuus is om uiteindelijk te gaan winkelen op Lincoln Road. Niet echt goed geslaagd, want het aanbod was niet goed (smoes om verder te shoppen). Sabine had gelukkig nog net haar Vans gevonden. Door het onstuimige weer helaas geen wandeling door het mooie art deco district kunnen maken. Henry heeft, ongeacht het weer nog wel het hele strand bewandeld, gelukkig. ’s Avonds bij de Chinees gegeten voor de nodige vitamientjes. Het was weer heerlijk. Daarna (het was al donker) door de buurt naar het hotel gelopen en genoten van de neonlichten, dat maakt best indruk met die dertigerjaren huizen. In het hotel hebben we de moed gehad om helaas alles in te pakken en klaar te zetten voor de reis morgen, het einde van de vakantie is genaderd en voelt niet echt fijn.
De allerlaatste dag, 29 augustus begon voor mij om half 8. Even gemaild eerst, ontbeten en op naar het strand, waar de zon al heerlijk scheen. Lekker nog bakken en in de zee gezwommen, en gedoucht. De anderen deden het wat rustiger aan, maar om half twaalf waren we klaar om te vertrekken. De taxi bracht ons voor een vaste en schappelijke prijs naar het vliegveld.
Inchecken moest aan een terminal, zoals inscannen van de paspoorten etc.., alleen de bagage Drop-Off moest bij een echte medewerker, heus, ze bestaan echt nog. We hadden weer veel te weinig kilo’s, dus balen dat we niet nog meer hadden gewinkeld. Oorzaak.., de tassen waren te klein. Volgende keer toch maar grote koffers met wieltjes meenemen. Is wat gemakkelijker bij het verplaatsen van je bagage van bagageband naar taxi, van taxi naar hotelkamer, van taxi naar trein, van shuttlebus naar huis etc… vakantie..je moet er wat voor over hebben als vrouw. PROTEST!!!(Writer Henry); sorry beste lezer dat ik zomaar in een verhaal inbreek, You denk toch nie da die meide sjelf hebbe gezeul met die tasse? D heb ikke gedaan Jonge!! Me heule ruggetje naar de galllemiese na zoeen maantje vakansie Jonge( mag ik nie zegge tuurlijk van de dames).
De eerste vlucht ging naar Atlanta, zo’n anderhalf uur. Het was in een MD90, met twee motoren bij de staart van het vliegtuig. Zo weird vliegen in zo’n ding. De piloten waren nog weirder, want tijdens het taxiën zei de piloot dat we van de toren direct moesten vertrekken, anders zouden we een tijd moeten wachten. Dat hebben we geweten. Bij het taxiën dacht ik dat dit vliegtuig naar Altanta zou gaan rijden, zo hard gingen we. Op een gegeven moment hield het vliegtuig wat in, maakte toch nog met behoorlijke vaart een bocht van 180 graden, nog niet de bocht uit gingen de motoren loeien en eenmaal uit de bocht schoten we naar voren. Dit was waarschijnlijk (straf) omdat we de pretparken met achtbanen in deze vakantie hadden ontlopen. Vlak voor de landing werden er nog een paar rolls gemaakt met het vliegtuig, waarschijnlijk omdat de piloot daar zin in had en ook de landing ging redelijk heftig.. Thank you!
Isabel(our tourguide) wist te vertellen dat we in Atlanta met een metro naar het andere vliegtuig moesten gaan. Dat had ze van Theo… Theo is…. (voor de niet op de hoogte van onze familiesamenstelling zijnde lezer) partner van Petra...zus van Margriet, gehoord, die vorig jaar ook in Atlanta moest overstappen. Ik kon het niet geloven, maar inderdaad: we moesten van de B-vleugel met de metro naar de F-vleugel. Automatisch gestuurde treinstellen waren het. We hadden haast, want binnen een half uur zou de aansluitende vlucht gaan. Gelukkig was de voorgaande vlucht snel gegaan, en was Isabel onze tour guide, anders hadden we de vlucht vast gemist.
De A320 vloog heel wat rustiger, gelukkig en we maakten ons op voor een hele zit. Hoewel een vlucht met Delta iets minder comfortabel is dan met KLM, is het goed verlopen. Je kijkt films, je slaapt en eet wat en dan ben je ineens in Amsterdam na zo’n acht uur. Met het Schoorlbussie, dat ons ondanks het faillissement toch weer kwam halen, waren we om half tien weer in ons eigenste huis, na een hele leuke, leerzame, zonnige en ontspannende vakantie in the USA!!! Noord, zuid en midden USA?, wanneer? We keep in touch ;-).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
