De haven van Ocracoke

(writer Margriet)
Vroeg het strand op van Kitty Hawk om te kijken naar de zwarte pelikanen. En inderdaad: om de paar minuten kwam er een sliert van 3 tot 8 pelikanen langs. Ze scheerden echt over het water, prachtig gezicht. Af en toe ging er één om hoog om zich later, het leek een beetje onbeholpen, in het water te storten, waarschijnlijk om een vis te vangen. Daarna lekker ontbeten en ingepakt. Eerste doel: het Wright Brothers National Memorial. Dit ligt vlakbij ons hotel. Een beetje een ouderwets bezoekerscentrum maar wel heel informatief. Direct om 10 uur hadden we in het auditorium een spreekbeurt van een Ranger. Hij vertelde heel geanimeerd over de uitvinding van het vliegtuig van de Wright brothers: zij vonden uit hoe je een glider en een gemotoriseerd vliegtuig gecontroleerd kon laten vliegen. De controle betreft 3 bewegingen, nl. stijgen/dalen, horizontaal manoeuvreren (to yaw) en kantelen (to roll). Deze laatste beweging was een innovatie. De broers kwamen erop omdat ze geoefende fietsers waren. In een hanglider hadden ze de aandrijving van al deze bewegingen veelvuldig geoefend. De vliegenier ligt midden in het vliegtuig in een soort bakje. Stijgen en dalen gebeurt met twee horizontale schermen voorop de glider, bediend met een hendel die links voor de vliegenier zit. Met een hendel wordt ook het roer bediend: twee verticale schermen achterop de glider. De vlieger voert de roll-beweging uit door zijn lichaam in het bakje naar links of naar rechts te schuiven. Dan wordt één van de vleugels naar boven getrokken en de andere naar beneden en dan gaat het vliegtuig keren. Men was altijd bang om deze beweging te maken, omdat de kans groot is dat dan het vliegtuig omvalt en naar beneden stort. Maar het lukte de Wright brothers wel. Na vele proeven in de glider werd eenzelfde toestel voorzien van een motor. Daarmee maakten de broers Wilbur en Orville Wright de eerste gecontroleerde gemotoriseerde vlucht in de historie. Alles werd gedemonstreerd adhv een replica. De Ranger besloot met te zeggen dat de Wright brothers “let the cat right out of the bag” toen ze hun kunsten in Europa gingen vertonen. Wij blij, want anders hadden we nu niet zo snel in Amerika geweest! We bezochten de heuvel van waaraf de vluchten plaatsvonden en gingen daarna op pad naar Ocracoke.
(writer Isabel)
Vandaag gingen we van Kitty Hawk naar Ocracoke. Voordat we naar de ferry gingen, gingen we naar de hoogste vuurtoren van Amerika toe. Alleen toen we er waren goot het uit de hemel! Dus we reden maar door naar de ferry waar we net op tijd waren, want hij kwam net aan. Gelukkig duurde de ferry maar een uurtje. Toen we in Ocracoke waren moesten we eerst rijden naar de andere kant van het eilandje. We kwamen bij een T-splitsing aan waar mama zei dat je naar rechts moest, maar de Garmin zei: ‘Links aanhouden’. Uiteindelijk gingen we toch naar rechts, want mama wist het zeker! Maar je kon helemaal niet om de haven heen rijden, want je hebt natuurlijk ergens een uitgang. Na 2 minuten discussiëren gingen we omdraaien naar links. En wat stond daar? Ons hotel. Nadat we alles hadden uitgepakt vroegen we naar een lunch/diner restaurant. We kozen uit een garnaalrestaurant genaamd: ‘Dajio’. Ze hadden daar tussen 3 PM en 5 PM garnaaltijd. Wij namen sandwiches een beetje van de garnaaltijd, want het was half 5. Na het eten gingen we even rondlopen in het knusse, schattige, kleine Ocracoke dat nu wel een van mijn leuke plaatsjes is. Na het rondlopen even chillen in de kamer en papa en mama gingen even anti-jeuk spul halen voor Sabine, want ze was weer voor de zoveelste keer geprikt. Toen ze terug waren reden we naar het strand toe waar het heel snel al donker werd, maar wel nog te zien was. Nadat het echt donker werd liepen we terug en liet Sabine mij schrikken, maar een minuut later keek ik haar streng aan en zei: ’BOEEEEEE’. Zo die had ze 20x teruggekregen, want ze dacht aan Paranormal actifiti. Gnagnagnaaa…. Dus zo gingen we gezellig in het donker naar het hotel en slapen. Zzz…..

(Writer Henry)
Na een flinke rit zoals door Isabel is beschreven en opnieuw langs de Outer Banks, aangekomen, in een bijna klaar voor een filmset als schilderachtig dorpje, rondom gelegen aan een haven. Het hotel is echt kneuterig en romantisch. Het ontvangst van de receptioniste was aller vriendelijk en heeft ons goed geïnformeerd, zodat we ons snel thuis voelden. Nu was het moment aangebroken waar we op hebben gewacht…MUGGEN!!!!!!
Sabine is meestal onze verklikker helaas, maar als “lieve papa” had ik mij voorbereid met Deed en anti-jeuk middel.

Later op de avond ben ik nog met Margriet en onze Nissan Armada naar een afgelegen parkeerplaats gereden..waarom humm…denk de lezer? Het is namelijk zo, dat deze SUV een waar slagschip is met een kleine 370pk/V8 met een giga koppel, een kleine 6mtr lang en ruim 1800kg en een treeplank om erin te klimmen, geen Kangoo of Kia Picanto dus. Margriet(DMM) wilde eens proefrijden en kijken of ze er ook mee kon omgaan, dat heb ik geweten.. gelukkig zitten er goede gordels en handels in de auto op je schrap te zetten.

Na het optrekken van de rook van de banden en stof, Kids opgehaald en zijn we nog naar het strand gereden, echt heerlijk en het zeewater was al behoorlijk warmer.
De volgende morgen ben ik vroeg en voor ontbijt samen met DMM nog naar de oude vuurtoren gelopen (zoasl DMM zelf al heeft beschreven), pff.. het is zo vochtig en heet dat we besluiten snel terug te gaan en de Kids te wekken. Na een verfrissend ontbijtje de auto voorzien van onze bepakking en nog een paar uurtjes aan de haven en pier liggen chillen.

Daarna naar de Ferry voor een ruim 2,5 uur durende overtocht richting Atlantic Beach. Wat denkt onze lezer wat dit gaat kosten hummm? (je bent NL of niet). Grote auto en vier mensen.. Ik geloofde het eerste niet, maar echt waar Joh! $15,- jaja.. $15,- voor zo een attractie!