Van Williamsburg naar Kitty Hawk

(writer Isabel)
Vandaag hadden we lekker uitgeslapen, alleen mama ging even 12 min op de loopband om haar conditietje bij te werken. Kwart voor 10 aten we ontbijt en half 11 gingen we weg. Toen we in de auto waren zat mama nog met de Garmin Garminte goochelen en papa de aansluiting voor de opladers aan te sluiten en wij gingen weer het spel ‘Temple Run’ spelen. Onderweg reden we door een nationaal park dat verdeeld was over Williamsburg, Yorktown en Jamestown. We stopten bij Yorktown waar de ‘Battle van Independence’ is geweest en een standbeeld stond met een vrouw erop en Sabine dacht eerst dat het George Washington was, maar mama zei dat het een vrouw was. Dus dan dacht Sabine “Oooo dan is het de vrouw van George Washington!”. Nee Sabine het is Liberty (de Romeinse godin van de vrijheid). Toen stapten we weer de auto in en gingen we zonder stop naar Kitty Hawk.
We hadden wel file dus we kwamen anderhalf uur later bij het hotel aan dat we niet zo snel konden vinden, omdat de Garmin ons in een afslag later stuurde. Maar we hadden een plaatje van het hotel, dus konden we vanaf de te verre afslag het hotel zien, want er was alleen maar zand en duin. Toen we uiteindelijk in het hotel waren en de koffers in de kamer stonden begon mama over het getal onder de 10. Uiteindelijk had ik 8 geraden en ik was blij, maar het was voor de trolley (kar voor de tassen) naar beneden te brengen. Dus toen zei ik: “Straks blijf ik vast zitten in de lift. ALLEEN!”. Dus mama ging mee en papa ook, want hij wilde het strand bekijken. Toen we de trolley terug hadden gezet moest ik mee naar het strand en ik dacht: “dat is veel te ver!”. Maar het was minder dan 100 meter of nog minder dan 50 meter. Maar je zag het stand niet, want het lag achter een klein duintje. We baden even onze voeten, namen een paar foto’s en toen gingen we weer naar het hotel waar Sabine naar WiFi zocht. In de kamer zei Sabine “IK HEB HONGER!!!”. Nou dan gaan we toch eten Sabine. We pakten de doggiebags van de Vietnamees van gister en warmden het op en het was nog lekkerder ook! Na het eten keken we even op de tv of we een film hadden op HBO. De film begon net. Ondertussen riep ik “Ik heb zin in snoep”. Ik denk nou dat heeft geen zin, want ik krijg het toch niet, want we hadden net gegeten. Maar papa haalde 4 dollar tevoorschijn en zei: “Haal maar uit de automaat en als er over is neem een Snicker mee”. Jeeehh!!! Daar ging ik met Sabine saampjes naar de automaat waar we zelf popcorn-maken-pakje en koekjes en een Snicker haalde en de overige 1 dollar die we overhadden mee namen. Toen de eerste popcorn was mislukt haalden we een nieuwe die wel lukte.
Na de film gingen we slapen behalve Sabine. Ze moest op de gang, want papa en mama vonden het getik op haar mobiel irritant en ze wilde niet slapen. Dus ze kwam half 1 terug. Gelukkig werd papa alleen wakker. Dat was onze dag!

(writer Henry)
Tja, de chauffeur moet wel weer de volgende dag fris en fruitig zijn en een goed humeur hebben, incasseringsvermogen, dikke huid en zeker niet verbrand zijn, daarom ga ik tegen de gewoonte van mijzelf in, bijna elke avond als eerste de hut in, in dit geval voor de kippen op stok. Het was een prachtige rit langs de “Outer Banks”, aan de ene zijde strand en aan de andere zijde een soort moerasgebied. Je kunt het je bijna niet voorstellen, maar de gemiddelde rit is zo een 100-150 km kustweg, die onderbroken is door bruggen en kleine dorpjes. Zo af en toe gaan we door een dorpje heen om te zien hoe men hier is voorbereid op orkanen. Bijna alle (houten)huizen staan op palen zó´n 2-3 m. vanaf de grond, waar men de auto etc.. eronder heeft staan. Juist oplettende lezer...op en/of in Marken heeft men ook zuk soort huizen. Op elke weg staan borden met opschrift “evacuation route”. Men is hier wel degelijk goed voorbereid op stormen. Door mijn liefste jongste dochter is al e.e.a. beschreven. Morgen de 11e gaan we richting Ocracoke (Beach) en zien wel weer wat op onze weg komt, ben benieuwd…..