Eerste dag in Washington DC
Blijf op de hoogte en volg familie
08 Augustus 2012 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
(writer Margriet)
Na het ontbijt zijn we met de taxi naar de Bike and Roll gegaan, om een 3 uur lange fietstocht langs de bezienswaardigheden te maken. We kwamen netjes op tijd aan en samen met andere Nederlanders, Duitsers en Amerikanen werden we gehelmet en voorzien van water en een fiets. De gids was een jonge meid, die net klaar was met college en vandaag haar laatste gidswerk deed voordat ze naar Seattle vertrok om daar te gaan werken. Ze was enorm enthousiast en kon ons veel interessants vertellen. We fietsten gewoon over de brede stoepen, dat schijnt daar te mogen. Fietsen is volgens mij de beste methode om Washington te doen, want de afstanden zijn best lang om te wandelen en je koelt lekker af door de rijwind. Een of andere weldoener, Smithon, heeft heel veel geld gedoneerd aan Washington om musea te bouwen en te onderhouden. Hij was wetenschapper en wilde dat iedereen gratis kennis kon nemen van wetenschap en kunst. Alle musea in Washington die beginnen met Smithonian, zijn gratis te bezoeken. Henry en ik zijn naar het American Art museum geweest, zonder de meiden, want die waren echt niet te porren voor cultuur. De fietstocht vonden we echter allemaal leuk. Alle memorials en monuments zijn heel bijzonder. De gids vertelde dat ze een werkstuk moest maken over één van de Vietnamsoldaten. Ze had alleen een naam gekregen en moest zijn leven reconstrueren. Op de dag voordat ze het werkstuk moest inleveren, kwam ze erachter dat ze zijn naam nog niet had overgenomen van het monument (krassen met een potlood op papier over de inscriptie). Ze ging in de winter ’s nachts op zoek naar de naam en vond twee veteranen die haar gingen helpen en uiteindelijk vonden ze de naam. De veteranen vertelden dat ze het monument bezochten omdat ze daar troost vonden en hun ervaringen beter konden verwerken. Dat was een hele bijzondere ervaring voor onze jonge gids. Het memorial van de Koreaanse oorlog is heel bijzonder: standbeelden tussen de struiken van soldaten in hun volledige bepakking waaraan je kan zien van welk legeronderdeel ze zijn.
Er is ook een memorial voor de Japanners die in Amerika woonden tijdens de tweede wereldoorlog. Toen Japan Pearl Harbour aanvielen, zijn de Amerikaanse Japanners opgesloten in interneringskampen. Amerika heeft aan deze Jappanners haar verontschuldigingen aangeboden en beloofd dat ze nooit meer zo iets dergelijks zou doen. Het beeld met de twee kraanvogels met prikkeldraad symboliseert de worsteling die Amerika had met de beslissing om onschuldige Japanners op te sluiten.
De Reflection Pool was in onderhoud: er zat even geen water in. Echt ondiep joh. Mega Lincoln gezien in zijn monument. Alle staten van die tijd hebben een eigen marmeren steen geleverd voor het monument, vandaar dat het gebouw veelkleurig is. Van de gids moesten we steeds de bouwstijl hardop roepen als groep: “Neo classical”. Verder was bijna alles “highly recommended” om te bezoeken en veel was “awesome”. De Capitol Hill was prachtig en het afzoeven van de heuvel was nog beter. Na de tocht zijn we even in de Food Court geweest en ik en Henry zijn nog in de toren van de post office geweest. Overigens heeft Donald Trump de post office gekocht en gaat er een hotel van maken.
Ons hotel, daarentegen, was een beetje shabby, maar het heeft alles, een zwembad, een guest laundry, een shuttle service en aardig personeel.
’s Avonds hebben Henry en ik nog een metro genomen naar het Art Museum. Je koopt dan per persoon een metrokaart en zet er zoveel tegoed op als je nodig denkt te hebben. Daarna in China Town een Chineesje gehaald en weer terug met de metro. Dat ging niet zo smooth als de heenweg. We hadden net te weinig tegoed omdat ik vergeten was om het starttarief van 1 dollar bij de reiskosten op te tellen. Gelukkig konden we nog 4 dollar opwaarderen. Vervolgens de metro the wrong way genomen. Volgende halte weer de metro teruggenomen, the right way nu. Enkele “waar zijn jullie” smsjes van Isabel verder, waren we weer bij het hotel. Het eten nog steeds warm! Na heerlijk gesmuld te hebben zijn Isabel en Sabine nog even gaan zwemmen en hebben Niels en Stijn uit Huizen ontmoet. Na het zwemmen hebben ze lekker gechilled in de lounge. Vervolgens hebben we allemaal heerlijk geslapen in de superzachte bedden.
Na het ontbijt zijn we met de taxi naar de Bike and Roll gegaan, om een 3 uur lange fietstocht langs de bezienswaardigheden te maken. We kwamen netjes op tijd aan en samen met andere Nederlanders, Duitsers en Amerikanen werden we gehelmet en voorzien van water en een fiets. De gids was een jonge meid, die net klaar was met college en vandaag haar laatste gidswerk deed voordat ze naar Seattle vertrok om daar te gaan werken. Ze was enorm enthousiast en kon ons veel interessants vertellen. We fietsten gewoon over de brede stoepen, dat schijnt daar te mogen. Fietsen is volgens mij de beste methode om Washington te doen, want de afstanden zijn best lang om te wandelen en je koelt lekker af door de rijwind. Een of andere weldoener, Smithon, heeft heel veel geld gedoneerd aan Washington om musea te bouwen en te onderhouden. Hij was wetenschapper en wilde dat iedereen gratis kennis kon nemen van wetenschap en kunst. Alle musea in Washington die beginnen met Smithonian, zijn gratis te bezoeken. Henry en ik zijn naar het American Art museum geweest, zonder de meiden, want die waren echt niet te porren voor cultuur. De fietstocht vonden we echter allemaal leuk. Alle memorials en monuments zijn heel bijzonder. De gids vertelde dat ze een werkstuk moest maken over één van de Vietnamsoldaten. Ze had alleen een naam gekregen en moest zijn leven reconstrueren. Op de dag voordat ze het werkstuk moest inleveren, kwam ze erachter dat ze zijn naam nog niet had overgenomen van het monument (krassen met een potlood op papier over de inscriptie). Ze ging in de winter ’s nachts op zoek naar de naam en vond twee veteranen die haar gingen helpen en uiteindelijk vonden ze de naam. De veteranen vertelden dat ze het monument bezochten omdat ze daar troost vonden en hun ervaringen beter konden verwerken. Dat was een hele bijzondere ervaring voor onze jonge gids. Het memorial van de Koreaanse oorlog is heel bijzonder: standbeelden tussen de struiken van soldaten in hun volledige bepakking waaraan je kan zien van welk legeronderdeel ze zijn.
Er is ook een memorial voor de Japanners die in Amerika woonden tijdens de tweede wereldoorlog. Toen Japan Pearl Harbour aanvielen, zijn de Amerikaanse Japanners opgesloten in interneringskampen. Amerika heeft aan deze Jappanners haar verontschuldigingen aangeboden en beloofd dat ze nooit meer zo iets dergelijks zou doen. Het beeld met de twee kraanvogels met prikkeldraad symboliseert de worsteling die Amerika had met de beslissing om onschuldige Japanners op te sluiten.
De Reflection Pool was in onderhoud: er zat even geen water in. Echt ondiep joh. Mega Lincoln gezien in zijn monument. Alle staten van die tijd hebben een eigen marmeren steen geleverd voor het monument, vandaar dat het gebouw veelkleurig is. Van de gids moesten we steeds de bouwstijl hardop roepen als groep: “Neo classical”. Verder was bijna alles “highly recommended” om te bezoeken en veel was “awesome”. De Capitol Hill was prachtig en het afzoeven van de heuvel was nog beter. Na de tocht zijn we even in de Food Court geweest en ik en Henry zijn nog in de toren van de post office geweest. Overigens heeft Donald Trump de post office gekocht en gaat er een hotel van maken.
Ons hotel, daarentegen, was een beetje shabby, maar het heeft alles, een zwembad, een guest laundry, een shuttle service en aardig personeel.
’s Avonds hebben Henry en ik nog een metro genomen naar het Art Museum. Je koopt dan per persoon een metrokaart en zet er zoveel tegoed op als je nodig denkt te hebben. Daarna in China Town een Chineesje gehaald en weer terug met de metro. Dat ging niet zo smooth als de heenweg. We hadden net te weinig tegoed omdat ik vergeten was om het starttarief van 1 dollar bij de reiskosten op te tellen. Gelukkig konden we nog 4 dollar opwaarderen. Vervolgens de metro the wrong way genomen. Volgende halte weer de metro teruggenomen, the right way nu. Enkele “waar zijn jullie” smsjes van Isabel verder, waren we weer bij het hotel. Het eten nog steeds warm! Na heerlijk gesmuld te hebben zijn Isabel en Sabine nog even gaan zwemmen en hebben Niels en Stijn uit Huizen ontmoet. Na het zwemmen hebben ze lekker gechilled in de lounge. Vervolgens hebben we allemaal heerlijk geslapen in de superzachte bedden.
-
16 Augustus 2012 - 10:55
Petra:
Hallo lieve schatten, wat heerlijk om jullie reisverslagen te lezen. Ik geniet van jullie 'juicy' verhalen en wat hebben jullie al veel gezien. Top Margriet dat je zo'n goede reisleider bent. Ik geniet ook van jullie foto's en oh je hoed Isabel die vind ik helemaal te gek. Lieve schatten veel plezier en lol op jullie reis en ik vind het heerlijk om zo met jullie mee te genieten. Veel liefs Petra -
17 Augustus 2012 - 13:07
Alma:
Hey die Margriet, broertje, Sabine, Isabel, wat een verhaal. Je kunt die ouders ook nooit eens alleen wegsturen. Meteen verdwaald. Gelukkig dat het eten nog warm was; kan dus niet al te lang geduurd hebben.
Tja, er is enorm veel te zien daar, waar wij alleen via de tv soms iets langs zien flitsen.
Heerlijk dat jullie op de fiets weg waren en ook fijn dat je gewoon op die brede trottoirs mag rijden.
Toch weer helemaal anders dan jullie vorige grote reis. Ben benieuwd of er ook grote verschillen zijn; hoor ik nog wel.
Ik was wel onder de indruk van de verhalen over de japanners die destijds in Amerika woonden. Kan me niet herinneren dat ik daar ooit iets over gehoord heb.
Helaas ben ik nu klaar met lezen. Ik ga even huishoudelijk werk doen en achter mijn pensioen aan.
Vanavond ga ik alles weer lezen.
Ik kijk uit naar de volgende verslagen.
In gedachten ben ik bij jullie; misschien een volgende keer ook in levende lijve.
Dikke pakkerd en veel plezier. -
17 Augustus 2012 - 22:57
Sophie:
he lieve familie.
ik geniet er erg van om jullie verhaaltjes en avonturen te lexen.
wat een uitvinding deze site he.
ben blij dat jullie het zo naar jullie zin hebben.
veel plezier nog, geniet ervan en doe vooral voorzichtig.
dit weekend in ned. 32 graden met gevoels temperatuur van een graatje of 40 .
lekker zwemmen.
liefs en dikke kus van nicht sophie -
18 Augustus 2012 - 11:12
Sonja:
Hi lieve Henry, Margriet en girls,
Eindelijk, zat met smart op jullie verslag te wachten, was zo benieuwd wat jullie allemaal weer zouden meemaken. En JEETJE, ben niet teleurgestelt, heb pas het eerste verslag uit en wat hebben jullie al veel gezien op één dag.
Ja, de Amerikanen waren zo netjes om hun verontschuldigingen aan te bieden en zelfs een geldelijke vergoeding. Mijn vader heeft na 3 jaar werken aan de Birmaspoorlijn,tot aan zijn dood geen woord van verontschuldiging gehoord van de Japannersen ,ze zijn nog steeds bezig om smartegeld te krijgen. Alleen zal hij daar geen genoegdoening meer van hebben.
Maar het is goed te weten dat het ook anders kan. Jullie zullen weer van heel veel tegenstellingen kunnen genieten, ik ga het volgende verslag lezen.
Veel plezier lieverds, dikke kus van SONJA
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
