Los Angelessss!

(Writer Henry d.d. ja, alweer 6 augustus 2010)). Tjonge…wat een rit naar LA. Vergezeld door indrukken van het landschap die zo’n zes uur langs je heen gaan, rijd je toch regelmatig 120 kmpu over steeds 4-5-baans wegen, wat echt spannend gaat worden in de regio LA waar het steeds drukker gaat worden en het zesbaans gaat worden. Het is een soort avondspits rondom Amsterdam, alleen je rijdt dan niet stapvoets, maar rost met 100 kmpu door, kontje kontje, waar ik het zelfs benauwd van kreeg. De wegen gaan ook nog eens bochtig naar beneden, echt een achtbaanervaring, waar je zelf wel het stuur in handen hebt. Wellicht is men dit hier gewend of het zijn allemaal robots ontwikkeld door de firma Skynet (zie de movies van de Terminator). Het is voor alias Bep makkelijk om 100 meter voor een afslag de opdracht te geven om rechts aan te houden, als je dan nog vier banen moet opschuiven en iedereen je nog rechts mag inhalen. Gelukkig hebben we een zeer grote zware Sjeffie, die ik dan al knipperlichtend naar rechts stuur, zonder ff rekening te houden met de beleefdheid van iedereen.
Aangekomen bij het hotel Marina Int. Del Ray was het fris en bewolkt. We zijn na het installeren in de room direct in de omgeving gaan eten bij een Italiaans restaurant, waar er niet veel van zijn tussen al die Mexicanen hier. Het eten was voortreffelijk en we zijn met een bol buikje (jaja..die heb je permanent denkt mijn lezer) gaan slapen.



We hebben de eerste dagen pech aan de kust, het is de mist die zorgt voor een lekker temperatuurtje, maar het is ook de mist die ff zonnen op de stranden of bij het zwembad wat minder maakt, terwijl een paar km landinwaarts de zon volop schijnt. We hebben afgelopen dagen de omgeving afgestruind met de auto, maar met een fiets kom je hier toch een stuk verder, alleen deze zijn verschrikkelijk duur om te huren, zeker met z’n viertjes. Normaal 10 dollar per uur per stuk. We kregen via het hotel gelukkig vouchers met een behoorlijke korting, maar dan nog, daartegenover zijn de parkeerplaatsen voor de auto’s aan het strand goedkoop, zo’n 8 dollar voor een dag.
In het kort: Venice Beach is gezellig aan de Boulevard, maar daar moet je na zonsondergang niet komen. Men waarschuwde ons, maar na een zelfinvestigating en de hoeveelheid aan YSNS’s in dit gebied zijn we toch maar naar Santa Monica blijven gaan, wat een wereld van verschil is. Ook zeer gezellig, maar veiliger en Upper class en de stranden blijven onveranderd prachtig, zeer breed, wit, schoon en met allerlei ontspanningmogelijkheden en toiletruimtes.

Op het laatste terug te komen (toiletruimtes/Restrooms), lijkt men in Europa te denken dat we waterdicht zijn. Hier hoef je jezelf niet druk te maken als je op knappen staat, er is altijd wel een mogelijkheid in de buurt om…. En niet onbelangrijk, GRATIS! En schoon. Men vindt het hier normaal dat je overal je ..behoefte moet kunnen doen, zeer vrouw/Isabelvriendelijk, alhoewel ik ook regelmatig moet.... Tja mensen wat een onderwerp hè?

Ik was bijna vergeten dat we naast het bovenstaande “gezeik” ook nog Universal City hebben bezocht. Wat een gekkenhuis.. een stroom aan indrukken, lichamelijke, optische en geluidgeselingen. Het gevoel gaf mij de hele dag in een film te zitten, waar je niet meer uit kan komen, wellicht heeft een van mijn lezers dit ooit ervaren. Je moet eigenlijk dit soort parken niet in een keer willen bezoeken, maar de wellust van de mens om zoveel mogelijk te consumeren is op zo’n moment niet te stoppen, toppunt voor mij die dag was het bezoek aan The House of Horror met Sabine en met een “verlaten vrouwelijke partner” van een ander, die vroeg of ze met ons mee naar binnen mocht. Ik ben niet gauw bang, maar na een verstikkende route met spiegels in het donker, aanvallende Chuckies en ingehuurde engerds die op onverwachte momenten op je afkwamen, kwam ik naar buiten met kippenvel en twee dames giechelend aan mijn armen. Ik was helemaal gaar na ruim 10 uur bezoek. En dan…jaja..als toetje terugracen over de achtbaan naar El Hotel, pffffff………slaphuuu.

Goedemorgen! Lekker vroeg uit de veren “10.00 uur” Vandaag alweer 07 augustus. Geen dag is hetzelfde, agenda’s tot ca. 15.oo uur zijn ietwat anders vandaag en ik ben tot vanmiddag op stap met Sabine en M. gaat op pad met I. Alvorens ik met Sabine naar Venice Beach zou gaan, hebbe we nog ff lekker geluncht. Sabje wilde al een hele tijd Amerikaanse Pancakes eten, die ze gelukkig in ons hotel maakten, echter bij het opdienen waren het niet twee van die dikke jongens, maar zes voor z’n tweeën, hmm.. lekker met maple sirop. Daarna naar het strand wezen lopen en hebben meteen fietsen aldaar gehuurd om de langgerekte shopping zone te bestrijken. Sabine heeft een Cool Sweet Shirt gekocht en ik een pittig zakje chips, Wauww!! dat doet gewoon zeer en mijn vingers zijn rood van de peper, gelijk een Cola er achteraan. Onderweg nog wat gespierd vlees gezien en genoten van de zon en strand, ik wil hier niet meer weg, maar helaas beslist de tijd voor ons en gaan terug naar El Hotellos, waar ik de andere dames ontmoet, die alweer nieuwe snode plannen voor de avond hebben gesmeed en wel als volgt; een bezoekje plegen aan het LA Dodgers Basebal Team.

Zo gezegd, zo gedaan, ja lezers, zo soepel kan ik zijn en heb mij geschikt in het lot.
In de file (er is altijd file hier in LA op de Free and High Way) naar bijna de andere kant van de stad gesukkeld. Bij aankomst van het stadion werden we door een soepel draaiende organisatie naar ons parkeerplekje gewezen na overhandiging van de welbekende dollars.
De entree prijzen liegen er niet om, bij; geen idee en geen zicht wat er in het veld zich afspeelt tata! 15 dollar, wil je tot aan de grassprietjes 165 dollar. Ik laat in het midden wat wij hebben betaald, maar je kan er van uit eten, en jaha! dat eten enzo, komt er ook nog bij. Tja Offie, je bent oppu vakantie of nie jong.
Margriet heeft mij nog getracht bij te brengen wat die jongens nou aan het doen waren op het veld, maar ik vond het erg vaag en sloom. We hebben de wedstrijd uitgezeten (3 uur lang), omdat het echt wel een apart sfeertje is. Die Amerikanen zijn echt familiaar en maken er een gezellig uitje van met Hot Dogs en bier, waar de vrouwen ook heel wat naar binnen werken. Rond de 7e inning ging al het publiek staan om het God bless America te zingen, gevolgd door een minder officieel lied over dat we met z’n allen naar de baseball game gaan. De kinderen in het publiek zingen het hardst van allemaal. Als de Dodgers aan slag zijn, dan wordt het stadion gek, “Let’s go Dodgers, taataatatata.” De sfeer blijft zeer gezellig en mensen vragen af en toe waar we vandaan komen (we waren niet in de clubkleur blauw, vandaar denk ik). Affijn, de Dodgers verloren, want ze konden de bal niet raken en de Washington Nationals sloegen twee keer een homerun, de Dodgers hadden maar 3 mannen over de streep en de Nationals 6. M. heeft mij en de meiden zeer professioneel door de 8baan naar het hotel gebracht.
Volgens mij staat er voor morgen een bezoek aan Hollywood op het programma en ik denk dat mijn rust pas in het vliegtuig komt. Welterusten, Bis morgen.

d.d. 07. 08.’10 08.30 uur. Goedemorgen, lekker geslapen. Het hotel is heel rustig alleen de Kids vragen mij waarom ik al zo vroeg aan het rommelen ben. Thee zetten en aan het toetsen om de verslagen compleet te maken. Morgenmiddag helaas weer terug naar ons kikkerlandje en daar hebben wij totaal geen zin in. De kinderen waren al bij de makelaars naar een geschikte woning wezen kijken, lief toch. Een van de dingen die ik niet heb vermeld is dat bijna alle huizen en middelgrote gebouwen van hout zijn opgetrokken, van draagconstructie t/m afbouw. Ik zal proberen te achterhalen waarom. Zelf denk ik dat het beter bestand is tegen dreigende aardbevingen, kosten en flexibiliteit. Zoals ik heb gezien worden sommige woningen in delen geplaatst en ook weer weggehaald. Zou het te maken hebben met het nomadenbestaan uit het verleden? In ieder geval kun je je eigen huis meenemen als je switcht van stad of streek door een nieuwe baan? Kavels verkrijgen hier is een stuk makkelijker, die worden ook aangeboden bij de makelaar, zeker buiten de grote steden. Ik heb nog wat onderzoek te doen, gelukkig is dit geen boek maar een verslag, anders had ik weinig vakantie. Het leven is bijna hetzelfde hier als bij ons in NL, maar toch weer zo anders, meer relaxed, behalve op de 8-banen in de grote steden.
Zo direct gaan we weer het veld in en ik zal mijn bezoekje aan Hollywood nog als laatste onderdeel beschrijven.