Grand Canyon en Route 66

(Writer Henry) d.d. 01 augustus 2010. We hebben best lekker geslapen, op een aantal medelanders na, die ‘s morgens om 07.30 denken dat ze alleen op de wereld zijn, ik schaam mij soms en het geeft alweer aan hoe anders de Europeanen zijn, ook de Fransen kunnen er wat van. Alvorens ik mijn verhaal vervolg wil ik toch ff mijn frustratie kwijt over vooral de Nederlanders en de Fransen op de openbare weg bijv. t.o.v. de Amerikanen. Je dient je gewoon hier aan de snelheidslimieten te houden en anders heb je een flink probleem met YSNS. Wat er dan gebeurt, je kan er de klok op gelijk zetten, (als er dan al een auto op de zelfde weg is) zitten ze in je (laat ik het netjes uitdrukken) kofferbak te roeien en als het ff kan gaan ze je voorbij, remmen ze af en houden zich weer aan de snelheid. Amerikanen zijn zeer geduldig en beleefd en hebben een stuk minder geldingsdrang. Werkelijk, je ziet soms 50 km geen huis en/of auto, heerlijk autorijden, zeker met onze super net ingereden Sjeffie. Ja ook een naar stukkie als bovenstaande dient u als lezer te absorberen, all in the game.

Well, after to zijn ontwaakt, zijn we direct naar de Canyon gegaan, tja daar kan ik weinig over schrijven en/of omschrijven, dit moet je zelf zien en tot je laten doordringen, foto’s hebben we wel gemaakt, maar deze hebben geen diepgang (3D). We hebben wel een DVD aangeschaft en is echt de moeite waard om te bekijken, dit gaan we gezellig met mijn trouwe lezers een keer met een borreltje doen OK? U zal t.z.t. worden uitgenodigd.
Het is zo indrukwekkend.. je kan gewoon 50 km ver zien en ook zien waar het regent in de valleien. We zijn steeds met de (voor de echte leuke NL) gratis bus via de verschillende routes gereden, waar je steeds op- en/of kan uitstappen, goed geregeld dus en milieuvriendelijk, jaja.. de Amerikanen mogen dan veel airco’s hebben (anders overleef je het niet), anderzijds hebben wij weer zeer veel eigen CV-keteltjes met een behoorlijke Co2-uitstoot.

Nu ik en de dames hier een aantal weken zijn, ga je ook de “andere kant” van de oceaan zien, we voelen ons hier enorm op ons gemak, je kunt zonder naar gevoel over straat, openbare ruimten zijn vaak 24 uur open en zeer schoon zonder graffiti. Van tot overlast behorende hangjeugd hebben ze hier niet gehoord. Natuurlijk hebben we ook Shabby stukken gezien, maar dan vooral in de grote steden met bedelaars, maar nooit tot last geweest. Naarmate we hier langer zijn en meer zien van de staten California, Nevada en Arizona, raken we steeds meer vertrouwd en de volgende vakantie, als het aan de dames en mij ligt, zal weer in de VS zijn. En nu komt het lezer, want voordat de WC opgezocht gaat worden heb ik natuurlijk ook mijn eigen analyse en wat negatieve kanten te melden, komt ie:

- Er wordt iedere keer Tax achteraf erbij gerekend (al is het maar 7% en geen 19%-oplichtende NL!).
- Het is hier sterk gedisciplineerd, op het infantiele af, YSNS!!
- Ze verwachten hier dat je fooien geeft, al dan niet verdiend (neem dit gewoon op in de prijs, evenals de TAX).
- In de staat Arizona is onlangs een wet aangenomen om huidskleurafhankelijk je te separeren en te ondervragen. We hebben meegemaakt dat er bij een wegblokkade gecheckt werd of je blank was. Dit heeft o.a. te maken met het gigantische probleem bij de lange grens van Mexico met smokkel en illegaal de grens oversteken. Daar wordt de grenspolitie regelmatig gemolesteerd. Dit hoor je dit niet in het NOS-journaal.
- Als het ff kan, werkt iedereen, of het nu Valetparkeerder is of schoonmaker, ja ook de blanke Amerikanen.
- Er staan weinig huizen te koop en dan voornamelijk in de voorsteden.

Tja lezer, ik had u gewaarschuwd, het is een serieus stukje geworden, maar je kunt het ook overslaan. Ons verblijf in de Red Feather Lodge is niet noemenswaardig, hooguit dat ik des nachts bij zeer zware onweersbuien een afvalbakje onder het lekkend dak moest zetten, en de handdoekenrekjes (vielen uit elkaar) moest ontzien.
Ergo… werelds en het hoort bij reizen. Het rijden met de auto door de natuur is een beleving op zich en overal kun je prima eten. Ook nu ga ik pitten en afsluiten, ok, een kleine toegift dan..we zijn vanavond aangekomen in Laughlin, in het Casino Aquarius Resort met een heerlijk zwembad, dat ik al met Isabel heb uitgeprobeerd, doeiii tot later!

(Writer Henry d.d. 2 augustus 2010. Goedemiddag lezers! Ik ben net opgestaan 07.30 en ik heb slecht geslapen. Oorzaken: ik denk het gesnurk en gepraat van mijn lieve dames in hun slaap en het zware tafelen gisteravond, hmm… het eten was weer heerlijk, alleen het wordt steeds later. De route naar het hotel Aquarius in Laughlin was geweldig leuk, Margriet heeft zich ff niks van GG, alias Bep aangetrokken (ik bedoel onze GPS’er) en ons over de welbekende Route 66 gestuurd.
We hebben bij een pitstop gemaakt bij een ene Art en z’n Woman. Zij hebben een heerlijk winkeltje met oude snuisterijen uit de tijd dat het nog een doorgaande en bekende (Cult)weg was. Na het verorberen van een paar HotDogs en Cola hebben we koers gezet naar het hierbovengenoemde hotel, waar we zo direct een ontbijtje gaan nuttigen en koers gaan zetten naar ons vertrekpunt van de vakantie, LA. We verblijven daar tot 8 augustus en hebben er zin in, tot later!